Ειναι αλήθεια πως πολλές φορές στην ζωή μας υποτιμάμε και απαξιώνουμε πράγματα και καταστάσεις, ακόμα και ανθρώπους. Λίγο η επιρροή των καιρών, λίγο η ανθρώπινη φθορά, και κατα πολύ η χαμένη θέληση η οποία μας έχει οδηγήσει σε αυτό το επίπεδο ζωής, μας έχουν κάνει απόμακρους χαρακτήρες, ευτελείς. Όσο και αν αποζητάμε μια δίοδο για τα αχόρταγα θέλω μας η ζωή μας δίνει αυτό που μας αναλογεί και εμείς απλα συνεχίζουμε να αποζητάμε αυτό που θεωρούμε ότι αξίζουμε. Οι απόψεις πάντοτε θα είναι ενα εκρεμες το οποίο μέσα μας κινείται με αλλοπροσαλλη φορά. Την ίδια στιγμή την οποία μέσα μας δεν γνωρίζουμε τι ζητάμε απο την ζωή, την ίδια απολύτως στιγμή απαιτούμε απο τους άλλους να λυγίζουν και να υπακούουν με πίστη και αφοσίωση στα αδικαιολόγητα θέλω μας. Δεν μπορούμε να διαχωρισουμε με ορθή σκέψη και καθαρή συνήδηση τι πραγματικά αξίζει στην ζωή και πολύ περισσότερο τι πραγματικά αποζητάμε απο την ίδια την ζωή. Πολλές φορές όταν ένας άνθρωπος περπατά στον δρόμο και συναντά ενα κέρμα άσημο, διόλου αξίας το προσπερνά, δεν ασχολείται καθόλου μαζι του. Εάν όμως συναντήσει ενα άλλο κέρμα, ίδιου μετάλλου, ίδιου μεγέθους το οποίο μονάχα διαφέρει στην υποκειμενική αξία και όχι στην πραγματική, τότε γίνεται έρμαιο της αχόρταγης συνείδησης η οποία τον έχει διδάξει να υποτάσσεται στην δύναμη του χρήματος, στην δύναμη των εικονικών αξιών. Τότε σκύβει με μια δυναμική θέληση και διάθεση, σαν άλλος σκλάβος και το σηκώνει χαρούμενα. Η πράξη ως κίνηση είναι ασήμαντη και πολύ συνηθισμένη, όμως, η ευρύτερη εικόνα της ανήκει σε έναν κόσμο ο οποίος πρέπει να αλλάξει εάν θέλουμε να γίνουμε καλύτεροι, να νιώσουμε καλύτερα, να ζήσουμε καλύτερα. Ας δώσουμε έμφαση στις πραγματικές αξίες οι οποίες δεν θυσιάζονται στον βρώμικο βωμό των χρημάτων, ούτε φυλακίζονται μέσα σε άνισες και παράδοξες φιλοσοφίες. Ας δώσουμε σημασία στην πραγματική ζωή και ας σταματήσουμε να φυλακίζουμε το μυαλό μας σε διαχρονικά λάθη των καιρών...!
