''Κρίση'' του μυαλού .

ΚΡΙΣΗ, όλοι μας καθημερινά αναφερόμαστε στην κρίση που πλήττει την χώρα μας και ευρύτερα την υφήλιο. Οι συζητήσεις ξεκινούν με μία προδιάθεση αρνητική σχετικά με την στάση που βλέπουμε το σήμερα. Για το μόνο που προσωπικά είμαι σίγουρος είναι πως η κατάσταση δεν είναι τόσο τραγελαφική όπως θέλουν κάποιοι να την προβάλλουν προς τα έξω.
Τα κανάλια επιθυμούν να περάσουν την όποια κομματική τους θέση ως μία αδιάλλακτη κοινωνική στάση τους , μέσα από την οποία με ένα ύφος οίκτου και συνάμμα συμπόνιας προσπαθούν πάντα να επιρρίψουν ευθύνες στους εκάστοτε αντιπάλους των ''ευεργετών'' τους . Προσπαθούν με νύχια και με δόντια να δείξουν στον κόσμο τους '' υπεύθυνους '' για την σημερινή πραγματικότητα που βιώνει σε καθημερινή βάση η κοινωνία , ο απλός λαός.
Οι πελατειακές σχέσεις που υπάρχουν ανάμεσα σε ένα τηλεοπτικό κανάλι και ένα κόμμα αποτελούν ένα γεγονός το οποίο έχει αρχίσει πριν πολλά χρόνια , συνεχίζει στις μέρες μας και θα αποτελεί στο μέλλον την μεγαλύτερη πηγή φοβιών για τον κόσμο.
Το χρήμα πολλοί εμίσησαν , την δόξα ουδής, πόσο σωστή φράση . Τα κανάλια σου προσφέρουν την δόξα , μπορούν ακόμα να την διαχειριστούν κατάλληλα ώστε να φτάσεις στο ''ζενίθ'' εκείνης ή αν το θελήσουν βέβαια να φτάσεις στο ''ναδίρ'' σε διάρκεια ίση με ένα όνειρο θερινής νυκτός .
Πρέπει να σταματήσουμε να καταβροχθήζουμε ''αμάσητες'' τις πληροφορίες που βομβαρδίζουν καθημερινά τις τηλεοράσεις μας , δεν πρέπει να γινόμαστε έρμαια του κάθε επιτήδειου ( πολιτικού , δημοσιογράφου , ρεπόρτερ ) . Όλοι τους αποσκοπούν σε δύο πράγματα , στο ΧΡΗΜΑ και στην ΔΟΞΑ , για αυτούς αυτές οι δυο λέξεις αποτελούν την δική τους θρησκεία . Ζούν και αναπνέουν για αυτές κ είναι πρόθυμοι να κάνουν τα πάντα , όμως πραγματικά τα πάντα για να αποκτήσουν όσο περισσότερα μπορούν , γιαυτό αγαπητοί μου μακριά απο παραφιλολογίες και πολιτικά παιχνίδια .
Καλό θα ήταν να κοιτάξουμε τα παιδιά μας, τα αδέρφια μας , τις οικογένειες μας , τους φίλους μας , να έχουμε ως πρώτο μέλημα μας να βοηθήσουμε τους δικούς μας ανθρώπους , εκείνους που μας έχουν πραγματικά ανάγκη κ όχι εκείνους που μας θυμούνται μια φορά στα τέσσερα χρόνια , να μην γινόμαστε αναλώσιμοι σε πολιτικές συζητήσεις που έχουν ως μοναδικό αποτέλεσμα να χαλάμε την ψυχολογία μας , να μην ξεχνάμε να χαμογελάμε , να μην ξεχνάμε να βλέπουμε τον ήλιο .

Η στάση από έναν υπολογιστή .

Στους καιρούς που ζούμε συχνό φαινόμενο τείνει να γίνει η δήθεν κοινωνικοποιημένη στάση όλων μας, τονίζω το δήθεν διότι λίγοι είναι αυτοί που προβληματίζονται έντονα κ με βαθυστόχαστο επίκεντρο. Όλοι κρατάμε μια στάση απαξίωσης και προσπαθούμε να παίξουμε τον ρόλο των ελεύθερων πολιορκημένων όπως οι προγονοί μας κατά την έξοδο του Μεσολογγίου , με μία διαφορά όμως , προσπαθούμε με λόγια, ενώ τότε εκείνοι είχαν πολεμήσει με πράξεις . Τα λόγια συνήθως είναι του αέρα κ αυτό που έχω παρατηρήσει το τελευταίο διάστημα απο ένα μεγάλο ποσοστό ανθρώπων είναι το πως αντί να προσπαθήσουν να διαψεύσουν την συγκεκριμένη φράση κάνουν ακριβώς το αντίθετο , τον αέρα τον κάνουν άνεμο κ εκείνος με την σειρά του μεταμορφώνεται σε μία καταιγίδα ανούσιων λέξεων , δίχως κάποιον συγκεκριμένο στόχο . Όλοι μιλάνε , μιλάνε , καταφεύγουν στις ιστιοσελίδες κοινωνικής δικτύωσης εκφράζοντας εκεί τα παράπονα για το μέλλον , για ένα μέλλον το οποίο ανήκει στους ίδιους κ στα παιδιά τους , ούτε στους προγόνους αλλά κ σε κανέναν ξένο. Επιρρίπτουν ευθύνες δεξιά κ αριστερά , δίχως να αναλογιστούν τις δικές τους, χωρίς να κάνουν την αυτοκριτική τους , χωρίς να σταθούν απέναντι απο τον καθρέφτη κ να πούν ''Ναι ρε, φταίς και εσύ για την κατάντια σου'' . Αυτός ο κόσμος είναι γεμάτος ''κακούς'' , ''καλούς'' , αλλά όσο κ αν θεωρούμε τον εαυτό μας άγιο και εμείς έχουμε βρεθέι να περιπλανιόμαστε ανάμεσα στις δυο αυτές σημαντικές λέξεις. Σημαντική κινητοποίηση ήταν εκείνη των αγανακτισμένων που για ένα διάστημα κατέκλυσαν τις πλατείες και τους εθνικούς μας δρόμους, αλλά όπως αποδείχθηκε παρέμεινε μία πράξη μικρή που σε καμία περίπτωση δεν θα μπορούσε να γραφτεί στην ιστορία ως μια πράξη ηρωισμού κ παλικαριάς, δεν θέλω να προσβάλω κανέναν πολίτη κ συνάνθρωπο , σίγουρα η προσπάθεια τους ήταν άξια θαυμασμού, κάποιοι εξ' αυτών υπερέβαλαν τους εαυτούς τους κ βρέθηκαν αντιμέτωποι με πολλούς παράγοντες, που είναι όμως ένας σύγχρονος ,Κολοκοτρώνης , ένας σύγχρονος Παπαδιαμάντης,εκείνες οι τεράστιες προσωπικότητες έκαναν την Ελλάδα μας ξακουστή σε ολόκληρο τον κόσμο, εκείνοι οι Άντρες , φώναξαν με τις πράξεις τους σε όλο τον κόσμο πως η Ελλάδα δεν πουλάει την ελευθερία της ακόμη κ αν πρόκειτε για ολόκληρο το χρυσάφι του κόσμου.
Οι προγονοί μας έχυσαν αίμα, δάκρυα,πολέμησαν, μόχθησαν, πείνασαν κ όταν χρειάστηκε παίθαναν, εμείς απόλυτα ταυτισμένοι με το 2011 κ με την ροή της τεχνολογίας , γράφουμε τα παραπονά μας στο FB ,TWITTER ( δεν είναι κακός τρόπος επικοινωνίας , αλλά όπως το έγραψα, είναι ακόμα ένας τρόπος επικοινωνίας κ όχι ένα δείγμα γραφής για μελλοντικές πράξεις) , πίνουμε καφέ στις καλύτερες καφετέριες λέγοντας ο ένας τον πόνο μας στον άλλον κ έπειτα αν μας πούν πως δεν είμαστε πολιτικά αλλά κ κοινωνικά ευαισθητοποιημένοι θα μας θίξουν την υπόληψη .
Η ιστορία γράφεται με πράξεις,ΟΧΙ με λόγια, για να κινηθεί το βουνό πρέπει να ιδρώσεις, κοιτώντας το κ χωρίς να προσπαθήσεις δεν κάνεις απολύτως τίποτα, απλώς δίνεις τροφή για σχόλια στην ματαιοδοξία του μυαλού σου .
Απο εδώ κ πέρα μονάχα πράξεις , ότι κ όσο μπορεί ο καθένας, παλεψέ το , κυνηγησέ το, μόχθησε για ένα αύριο καλύτερο !!!