''Κρίση'' του μυαλού .

ΚΡΙΣΗ, όλοι μας καθημερινά αναφερόμαστε στην κρίση που πλήττει την χώρα μας και ευρύτερα την υφήλιο. Οι συζητήσεις ξεκινούν με μία προδιάθεση αρνητική σχετικά με την στάση που βλέπουμε το σήμερα. Για το μόνο που προσωπικά είμαι σίγουρος είναι πως η κατάσταση δεν είναι τόσο τραγελαφική όπως θέλουν κάποιοι να την προβάλλουν προς τα έξω.
Τα κανάλια επιθυμούν να περάσουν την όποια κομματική τους θέση ως μία αδιάλλακτη κοινωνική στάση τους , μέσα από την οποία με ένα ύφος οίκτου και συνάμμα συμπόνιας προσπαθούν πάντα να επιρρίψουν ευθύνες στους εκάστοτε αντιπάλους των ''ευεργετών'' τους . Προσπαθούν με νύχια και με δόντια να δείξουν στον κόσμο τους '' υπεύθυνους '' για την σημερινή πραγματικότητα που βιώνει σε καθημερινή βάση η κοινωνία , ο απλός λαός.
Οι πελατειακές σχέσεις που υπάρχουν ανάμεσα σε ένα τηλεοπτικό κανάλι και ένα κόμμα αποτελούν ένα γεγονός το οποίο έχει αρχίσει πριν πολλά χρόνια , συνεχίζει στις μέρες μας και θα αποτελεί στο μέλλον την μεγαλύτερη πηγή φοβιών για τον κόσμο.
Το χρήμα πολλοί εμίσησαν , την δόξα ουδής, πόσο σωστή φράση . Τα κανάλια σου προσφέρουν την δόξα , μπορούν ακόμα να την διαχειριστούν κατάλληλα ώστε να φτάσεις στο ''ζενίθ'' εκείνης ή αν το θελήσουν βέβαια να φτάσεις στο ''ναδίρ'' σε διάρκεια ίση με ένα όνειρο θερινής νυκτός .
Πρέπει να σταματήσουμε να καταβροχθήζουμε ''αμάσητες'' τις πληροφορίες που βομβαρδίζουν καθημερινά τις τηλεοράσεις μας , δεν πρέπει να γινόμαστε έρμαια του κάθε επιτήδειου ( πολιτικού , δημοσιογράφου , ρεπόρτερ ) . Όλοι τους αποσκοπούν σε δύο πράγματα , στο ΧΡΗΜΑ και στην ΔΟΞΑ , για αυτούς αυτές οι δυο λέξεις αποτελούν την δική τους θρησκεία . Ζούν και αναπνέουν για αυτές κ είναι πρόθυμοι να κάνουν τα πάντα , όμως πραγματικά τα πάντα για να αποκτήσουν όσο περισσότερα μπορούν , γιαυτό αγαπητοί μου μακριά απο παραφιλολογίες και πολιτικά παιχνίδια .
Καλό θα ήταν να κοιτάξουμε τα παιδιά μας, τα αδέρφια μας , τις οικογένειες μας , τους φίλους μας , να έχουμε ως πρώτο μέλημα μας να βοηθήσουμε τους δικούς μας ανθρώπους , εκείνους που μας έχουν πραγματικά ανάγκη κ όχι εκείνους που μας θυμούνται μια φορά στα τέσσερα χρόνια , να μην γινόμαστε αναλώσιμοι σε πολιτικές συζητήσεις που έχουν ως μοναδικό αποτέλεσμα να χαλάμε την ψυχολογία μας , να μην ξεχνάμε να χαμογελάμε , να μην ξεχνάμε να βλέπουμε τον ήλιο .