Από την πρώτη στιγμή που ο νούς του κατάφερε να ενώσει το πάζλ μιας ολοκληρωμένης σκέψης,από την στιγμή που το μυαλό ξέφυγε από το ρυάκι του πορτ-μπεμπέ και μπήκε στον χείμαρο της ανθρώπινης αβύσσου , απο εκείνη την στιγμή που η πλούσια παιδική αθωότητα άρχισε να παλεύει με την ιδιόμορφη και κατεστημένη νοοτροπία των μεγάλων , απο εκείνη την στιγμή ο ''Φραντζέσκο ντέϊβιντ'' άρχισε να χτίζει μέσα του ένα όνειρο, ήθελε να γυρίσει ολόκληρο τον κόσμο.
Το ταξίδι είχε αρχίσει ήδη μέσα στην πλάνη του μυαλού του ,είχε αρχίσει να δημιουργεί με την αχόρταγη και ασύδωτη φαντασία του, τους ανθρώπους που θα συναντούσε, την γή που θα περπατούσε , τις μυρωδιές που θα είσπνεε.
Χωρίς την θελησή του , πρίν κάν το δέρμα του αρχίσει να ξεχειλώνει και τα κόκκαλα του ξεκινήσουν να μακραίνουν άρχισε να παραπατά για μέροι που η φαντασία του δεν είχε καταφέρει να ανακαλύψει , γρήγορα θα κατανοούσε πως ο γύρος του κόσμου δεν είναι μια ήρεμη βόλτα Θησείο-Ακρόπολη αλλά ένα ταξίδι πλούσιο πότε πότε με κάποιες στιγμές αγνότητας και συνάμα απλοϊκότητας και άλλοτε άγριο ,γεμάτο πειρασμούς και κινδύνους , το οποίο θα πρέπει να σπαταλήσεις μια ζωή για να τον γνωρίσεις αλλά και πάλι θα γυρνούσες στην γραμμή εκκίνησης με μεγαλύτερη πείνα , με μια λυσασμένη όρεξη για νέες ανακαλύψεις , για νέες κατακτήσεις.
Κατάφερε μετα απο εξήντα οχτώ χρόνια να επιστρέψει στον τόπο που έκοψε τον ομφάλιο όρο απο την μητέρα του , με τις νοητικές του αποσκευές γεμάτες χρυσό και τις υλικές του μονάχα με ένα κομμάτι από ένα δέντρο το οποίο ονομαζόταν ''σχίνος'' .
Κάθησε στην πολύθρονα που οταν ήταν ακόμα μωρό τον κοίμιζε η μητέρα του , κλείνωντας τα μάτια κατάλαβε πως το πλήρωμα του χρόνου είχε παρέλθει για τον ίδιο ...!
(Πρόλογος)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου