Εν μια νυκτί χαράζει.

Τα φώτα κλειστά από ανάσες και χρώματα.
Σιωπηλές οι ανάσες, φώτα αδύναμα.
Στην επιφάνεια της ψυχής γοργά τα βήματα,
εισχωρούν σε άγνωστα κύματα.
Δίχως ηθικές αξίες, αντιθέτως,
με διεφθαρμένα και αποδυναμωμένα τα θέλω τους.
Ολοένα περισσότερο τρέχω
στο μυστήριο του φωτός,
στο ύποπτο βλέμμα της νυκτός.
Ζητάω μια ελεύθερη πνοή,
κυλάω στο δικό σου το κορμί.
Μυρίζει τόσο όμορφα του μαλλιού σου ο αέρας,
μυρίζει τόσο έντονα της ψυχής σου ο αιθέρας.
Χαράζει η ανατολή στην δική σου αγκαλιά,
χαράζει ο θάνατος από τα δικά σου τα φιλιά.!