πως παλεύει με την δυσωδία του θανάτου.
Πως ταξιδεύει το κορμί, στα άδυτα του μυαλού,
πως γυρίζει ξανά στην αρχή του καλοκαιριού.
Γαλάζια όνειρα μπλεγμένα με λευκές κηλίδες,
χαραγμένες με βία της ζωής σου οι σελίδες.
Κοίτα το ελάχιστο πως σε κοιτά κατάματα,
προσπάθησε να ξεφύγεις, μην ζητάς πράγματα, άπληστα.
Τρέξε μακριά από ξεχασμένες μέρες,
ζήτα δύναμη από ανθρώπινες φτέρες.!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου