Εμείς.

Γράψαμε πάνω στις λέξεις,
τις χαρές και τις λύπες που ζήσαμε.
Όλα τα απλά, όλα εκείνα,
που ξάφνου, ενά πρωί αντικρίσαμε.

Μέσα σε λέξεις, πίσω από σκέψεις,
όλα τα αθώα βλέμματα,
όλα εκείνα που νιώσαμε και 
λογίσαμε ως παιδικά πταίσματα.

Δίπλα σε τάσεις φυγής,
σε μιά στάση ανακωχής,
κρατήσαμε όρθια την όψη,
μιάς άλλης ζωής.

Εμείς άνθρωποι απλοί,
δίχως ''αέρα'' πλουσίου,
και φήμη δυνατή.

Άνθρωποι βγαλμένοι,
από του βούρκου την πνοή,
όσα και να μας καταλογίζουν,
δεν μας αγγίζει,
της οφθαλμαπάτης η λογική.