Κράτα με.

Κρατά με για λίγο, κρατά με, γιατί δεν εχω που να πάω, μόνο κρατά με. 

Όλα εκείνα που έως χθες ήταν εδώ, πια δεν είναι, απλά αγάπα με. 

Όσα άκουσα και όσα κρυφάκουσα, δεν τα είδα, μονάχα, κρύψε με' 

από τον κόσμο, από τον "δρόμο" και μέσα στα όνειρα μου ξαναρίξε με.

Όλα εκείνα που έπρεπε δεν ήξερα, δεν γνώριζα, και όταν το χθες έγινε σήμερα, τον εαυτό μου πια δεν όριζα.

Ίδιος με όλους και ξένος με εμένα, τον φίλο μου τον καλο, τον εαυτό μου τον αδελφικό δεν έβρισκα κ ούτε ξεχώριζα. 

Ανάμεσα σε μάζες, ανάμεσα σε κάστρα, κυριευμένος από τους "άλλους", βρέθηκα μέσα σε καθωσπρεπισμού παλάτια.

Ίσως για λίγο, ίσως λίγος, ποιος ξέρει, αρκεί που το σήμερα απο το χθες έστω και μια στάλα διαφέρει. 

Με ακούς; Δεν μπορει, σίγουρα με ακούς, κοιτά μέσα μου και θα βρεις εκείνα που ζητάς, κοιτά, στα χέρια σου μια ευτυχία ολόκληρη κρατάς.

Κρατά με, μονάχα κράτα με, μην μου μιλάς, μονάχα αγάπα με. Και ας μην έχω που να πάω, έχω εσένα, μονάχα αγαπά με.