Να ήμουν άνθρωπος.

Άχ να ήμουν άνθρωπος δίχως ταμπέλες, δίχως ορισμούς και θέσεις.

Να ήμουν άνθρωπος δίχως πρόσωπο, το οποίο πρέπει να φτιάχνω το πρωί και το βράδυ να ξεσκεπάζω απέναντι στο εγώ μου. Να είμαι άνθρωπος γιατί έτσι το αισθάνομαι, έτσι το νιώθω και όχι γιατί το πρέπει κάποιου άλλου εξυπηρετεί τις επιθυμίες του κόσμου. Να ήμουν άνθρωπος που λογαριάζει το τώρα, δεν λαχτάρα το χθες μα ούτε προσμένει για το αύριο το οποίο η αλήθεια είναι ότι ίσως να μην έρθει ποτέ. Να είμαι άνθρωπος πάνω από όλα, όχι αψεγάδιαστος, ούτε ανέγγιχτος, μονάχα ειλικρινής με εμένα και τους φόβους των άλλων. Άνθρωπος να είμαι, μόνο αυτό θέλω να είμαι, άνθρωπος, γιατί μόνο άνθρωπος δεν νιώθω ανάμεσα σε τόσες συγκεχυμένες σκέψεις, λέξεις και πράξεις στο μυαλό μου, μόνο άνθρωπος δεν νιώθω όταν τα πρέπει των άλλων κυρίως με οδηγούν ανάμεσα στο ψέμα και την αλήθεια, ένα ακόμη έρμαιο του καθωσπρεπισμού και της αστείρευτης δίψας για το φαίνεσαι της καλής κοινωνίας. Άνθρωπος θέλω να είμαι, άνθρωπος πάνω από όλα!