Τυχαία βλέμματα.

Σε φωτογραφίες και όνειρα,
η σκέψη ακροβατεί,
ψάχνει μάταια να δικαιολογήσει,
της καρδιάς την φυγή.

Όσα ζήσαμε, όσα ψιθυρίσαμε,
και όσα το μυαλό θα σκεφτεί,
θέλω στον εαυτό μου να ομολογήσω,
μα ξέρω πως θα φοβηθεί.

Όλα τα ωραία, εκείνα τα σπουδαία,
που ζήσαμε μέσα στην στιγμή,
σμίγουν με την ανάσα μου,
δίχως κανείς να το αντιληφθεί.

Από το χθές, το σήμερα,
και λίγο από το αύριο, κλείσε την ρωγμή,
κύκλωσε το άγγιγμα που σε άγγιξε,
και κράτα μία στάση λίγο, μα λίγο σιωπηλή.

Μην λογίσεις, μην κρατήσεις
του κόσμου την κριτική,
κράτα μονάχα το γέλιο της ψυχής,
όταν το γέλιο της αντικρίσει.

Ο χρόνος θα περάσει, θα βολτάρει,
και ίσως όσα είναι, να τα φέρει,
μόνο εαυτέ μου, μην αφήσεις,
σε παρακαλώ, την λήθη να τα καταφέρει.