Όμορφο χαμόγελο.

Ένα πέταγμα μικρό, να τόσο δα,

στης ψυχής το απάνεμο, κρύα δροσοσταλιά.

Σε ζήτησα, σε έψαξα μα ήσουν μακριά,

όνειρα, σκέψεις και μια μικρή ανάσα.

Όνειρα, όνειρα, και ένα θέλω φθηνό,

που σαν το βλέπω μπρος μου, το ξαναζητώ.

Όνειρα, όνειρα και εσύ δίπλα μου να ζεις,

την ελεύθερη νιότη σου να νιώθω, δίχως να το γνωρίζεις.

Ένα άγγιγμα μεγάλο, όσο και η ζωή,

είναι η όψη η δική σου στην δική μου την ψυχή.

Σε γνώρισα, σε ένιωσα όταν πλέον σε άγγιξα,

μα ακόμα δεν τολμάω να σκεφτώ πόσο σε αγάπησα.

Γιατί οι στιγμές μας, εκείνες οι αξέχαστες στιγμές,

μας κυριεύουν σήμερα, το ξέρω, ίσως να μην το θες.

Μα πως να γελάσω, πως να ξεχάσω το τρελό ταξίδι,

πως μπορεί η ζωή να τραβάει παρακάτω,

δίχως τα θέλω της ψυχής με λογική να τα λογίζει;

Θα περάσει, ο χρόνος θα γελάσει και θα μας απαλλάξει,

μα όλα τα απλά, τα ταξίδια του μυαλού, η ψυχή δεν θα ξεχάσει.

Όσα και αν έρθουν, όσα και αν περάσουν από εδώ, 

με το δικό σου χαμόγελο, δεν μπορώ να τα συγκρίνω.