Μαγεία.

Και πάει η ψυχή να ανοίξει πανιά ανοιχτά της ζωής,
σαν άλλο ένα θύμα της μαγείας της.
Σαν να μην γνώριζε, σαν να μην κοίταξε,
μα ούτε να έψαξε ανάμεσα στα δίχτυα της.

''Μαγεία που μαγεύεις και τον νου των λογικών,
στα μέρη σου παρασέρνεις, μάγεψε και μένα,
δώσε μου ότι ποθείς και μιά ζωή παραμυθένια.
Ας ξεφύγω από της λογικής για λίγο το παιχνίδι,
εκείνο που λεν πως είναι ένα βέβαιο ταξίδι.
Να τρυπώσω και εγώ σε ένα πλάνο ουτοπικό,
σε μιά βόλτα ξένη μα τόσο φιλική,
σε μιά έκσταση του πόθου,
μέσα σε μια σιωπηλή κραυγή.
Να νιώσω την όψη της ελεύθερης πνοής,
να δω και να νιώσω  τα δύσβατα μονοπάτια της ζωής.
Πιάσε ψυχή τα χαλινάρια της στιγμής,
κράτα γερά, χαμογέλα ξανά
και φύγαμε, για την άλλη όψη της''.