Ζωή.

Τούτη η ζωή,
που αχάριστους μα θεωρεί,
μιά κραυγή της δεν φθάνει,
τον κόσμο όλο για να γιάνει.

Τούτη η ζωή,
άδικη όταν θέλει και μπορεί,
την αλήθεια πολλές φορές καλύπτει,
ίσως και να εθελοτυφλεί.

Τούτη η ζωή,
αδύνατη και δυνατή,
μία της φλόγα αλύγιστη,
μιά ανάσα μου ισχνή.

Τούτη η ζωή,
που αγέρωχα μας θωρεί,
όσο και αν με τρομάζει,
πάντα κοιτάω την αρχή.

Τούτη η ζωή,
που άλλοτε τρέχει σαν παιδί,
και άλλοτε σαν απομονωμένο αγρίμι,
τα θέλω μου τα κλείνει σε μια άδεια φυλακή.

Τούτη η ζωή,
άλλες φορές δείχνει να κατανοεί,
και άλλες απλώς παρανοεί,
και η άγνοια στην ψυχή
συνεχίζει να καταλαγιάζει.

Τούτη η ζωή,
που αμείλικτη της δείχνουμε υπακοή,
ζητάει την δική μας την πυγμή,
για να μπορούμε ελεύθεροι
να πλέουμε μέσα στου κόσμου την βουή...