Ξεθωριασμένο όνειρο.

Μιά πνοή, ένα δειλινό ξεχασμένο,
στης νιότης την βουή, εκεί παρατημένο.
 
Αχ, το όνειρο που χθές ήταν εκεί,
πλέον δεν υπάρχει, έφυγε, εχάθη.
 
Όνειρο μου γλυκό, αχ όνειρο.
Για που το έβαλες ξανά;
 
Γιατί ακούς το άσημο, το ξένο σάλπισμα;
Γιατί όνειρο δεν μένεις εδώ, σε τούτο τον κόσμο;

Γιατί δεν αγαπάς όλα αυτά που λαχταράς;
Γιατί ότι δεν πρέπει, θέλεις να το κυνηγάς;

Πνόη μου, ψυχή μου,
ένα χθές ολόκληρη η ζωή μου.

Όλη η ζωή, μιά εικόνα γελαστή,
σαν την βλέπεις και γελάς, 
δίπλα σου κυλάει ο νοτιάς.

Όλη η ζωή μιά αμαρτία μικρή,
σαν την νιώθεις και ξυπνάς,
το χθές ξανά ξεχνάς.

Μιά πνοή, ένα χάδι και ένα ίχνος αγκαλιάς.
Το χθές, το σήμερα, και ότι από την ζωή αποζητάς.