Κοινωνικοποίηση.

Η κοινωνικοποίηση του ανθρώπου ξεκινά απο την στιγμή που αρχίζει να μεγαλώνει στην μήτρα της μητέρας του ως έμβρυο.Απο εκείνη την στιγμή αρχίζει το υποσυνήδητο να αποροφά τα εξωτερικά ερεθίσματα που δέχεται η μητέρα και τα μεταδίδει με την σειρά της στο έμβρυο.
Η χαλαρή μουσική , η καθημερινότητα μακριά απο εντάσεις κ έντονη ζωή αλλά κ οι χαμηλόφωνες συζητήσεις βοηθούν στην διαμόρφωση ενός υποσυνηδήτου ήρεμου κ πράου, αυτό θα βοηθήσει σημαντικά στην μετέπειτα πορεία της διαμόρφωσης του χαρακτήρα του ατόμου.

Όταν γεννηθεί θα πρέπει οι συνήθειες της μητέρας να παραμείνουν στα ίδια επίπεδα χωρίς να αλλάξει
σημαντικά η καθημερινότητα της, το περιβάλλον στο οποίο θα μεγαλώσει το μωρό θα πρέπει να συνεχίσει να είναι ήρεμο κ γαλήνιο,σε καμία περίπτωση δεν πρέπει το μωρό να βρίσκεται αντιμέτωπο με διάφορες στιγμές έντασης κ ψυχολογικής αναταραχής.Μπορεί να μην κατανοούν τα λεγόμενα αλλά σίγουρα καταλαβαίνουν την ένταση της φωνής και απο την χροιά τους μπορούν να διαπιστώσουν αν το ερέθισμα που δέχονται είναι θετικό ή αρνητικό, όλα αυτά αποθηκεύονται στο υποσυνήδητο και όσο περνά ο καιρός θα μεταπηδούν απο μέσα του άθελα του .
Μέχρι την στιγμή που το παιδί πλέον θα πατήσει το πόδι του στο κατώφλι του παιδικού σταθμού πρέπει οι γονείς να φροντίσουν να του μεταδίδουν όσες περισσότερες πληροφορίες είναι δυνατόν για την ζωή , πρέπει να του μάθουν τρόπους συμπεριφοράς κ το κυριότερο να διαχωρίζει το καλό απο το κακό.

Στον παιδικό σταθμό το παιδί θα περπατήσει τα πρώτα σκαλιά της κοινωνικοποίησης , θα αρχίσει να συναναστρέφεται με άλλους χαρακτήρες που μέχρι χτες δεν γνώριζε καν την υπαρξή τους, θα αρχίσει φιλίες και συναισθηματικούς δεσμούς με κάποιους εξ’ αυτών.Εκεί οι υπεύθυνοι της προσχολικής αγωγής θα μεταλαμπαδεύσουν στα παιδιά τις γνώσεις τους γύρω απο την ζωή και θα τα βοηθήσουν να προετοιμαστούν κυρίως ψυχολογικά για την μεταπήδηση τους στο δημοτικό .

Στο δημοτικό η συμβολή του εκαστοτέ δασκάλου αποτελεί σημαντικό κομμάτι στην διαμόρφωση του χαρακτήρα του μικρού παιδιού.Αρχίζουν να μεγαλώνουν οι παρεές , τα άτομα γίνονται περισσότερα αλλά κ η προσοχή θα πρέπει να αυξηθεί.Το παιδί όσο μεταπηδά τις τάξεις με γοργά βήματα , βρίσκεται ολοένα και πιο κοντά στην έντονη ζωή της εφηβείας .
Στα έντεκα ή στα δώδεκα συνήθως τα παιδιά ανοίγουν χωρίς να το καταλάβουν το πόρτα της εφηβείας, μπορεί εκείνα να μην το κατανοούν αλλά τις αλλαγές στην καθημερινή τους ζωή μπορούν εύκολα να τις διακρίνουν οι γονείς τους.
Έντονες μέρες, γεμάτες νεύρα, γεμάτες ένταση, αρνητικότητα κ συνεχής αντιπαλότητα προς τους ίδιους τους γονείς με την παραμικρή αφορμή। Οι γονείς τότε συνήθως αποφασίζουν να ζητήσουν την βοήθεια κάποιου ειδικού, σίγουρα η κινησή τους αυτή είναι σωστή αλλά η νοοτροπία που έχει ριζώσει αναμεσά μας εντελώς ΛΑΘΟΣ, τονίζω το λάθος διότι η προκατάληψη του κάθε γονέα πως το παιδί πρέπει να έρθει σε επαφή με κάποιον ειδικό κ κυρίως με έναν ψυχολόγο μονάχα όταν η κατάσταση ξεφύγει απο τον δικό τους έλεγχο κ δεν μπορούν πλέον να συγκρατήσουν τα παιδιά τους είναι απόλυτα λανθασμένη.Ένα παιδί μπορεί να είναι εξωτερικά χαρούμενο, το ‘’φαίνεσθαι’’ απο το ‘’είναι’’ απέχει αρκετά πόσο μάλλον σε αυτήν την ηλικία που οι ορμόνες χτυπούν κόκκινο και βρίσκονται σε τεντωμένο σκοινί,αλλά εσωτερικά να παλεύει με τον ίδιο του τον εαυτό. Πολλά παιδιά προσπαθούν να κρύψουν γεγονότα κ πράξεις απο τους γονείς τους με σκοπό την απόκρυξη της αλήθειας, διότι πιστεύουν πως η αποκαλυψή της θα έχει προς αυτά άσχημα αποτελέσματα απο κάποιο σφάλμα στο οποίο πιθανότατα να έχουν λάβει μέρος .
Στην διάρκεια της εφηβείας οι πειρασμοί είναι αρκετοί όπως και στην ζωή μας άλλωστε, απλά σε αυτήν την εύθραστη απο πλευράς δυναμισμού κ αυτοπεποίθησης ηλικία πρέπει οι γονείς να δίνουν ιδιέτερη προσοχή, σε καμία περίπτωση δεν κλείνουμε τα αυτιά μας κ προσπαθούμε με άσχημο τρόπο να τα κλείσουμε κ στα παιδιά μας,αντιθέτως, τα ανοίγουμε , ενημερωνόμαστε όσο το δυνατόν πληρέστερα για τις επιπτώσεις που έχουν στην ζωή μας οι καταχρήσεις απο τις διάφορες ουσίες κ με την σειρά μας ενημερώνουμε κ τα παιδιά μας.ΠΟΤΕ δεν κλείνουμε τα αυτιά μας αν η κακοτυχία απο τους κινδύνους χτυπήσει κάποιον γειτονά μας ή κάποιον γνωστό μας, διότι αν πράξουμε κάτι τέτοιο, την επόμενη φορά πιθανόν να ακούσουμε την δική μας πόρτα να χτυπά κ τότε θα είναι αργά , γιαυτό η πρόληψη κ η ενημέρωση είναι το καλύτερο φάρμακο για τα περισσότερα δεινά που μπορεί να πλήξουν έναν άνθρωπο.Εάν η εφηβεία κυλήσει ομαλά , η ενηληκίωση θα φαντάζει λιγότερο πιεστική στα παιδιά .

Καθώς τα παιδιά εδώ στην Ελλάδα όπως κ σε αρκετές χώρες του κόσμου τελειώσουν το λύκειο θα αποζητήσουν την προσωπική τους ελευθερία κατά τα προσωπικά τους όνειρα κ τις γεμάτες ‘’ζωή’’ φιλοδοξίες τους, όπως κ την ανεξαρτητοποιησή τους , το δεύτερο όμως στην πραγματικότητα δεν συμβαίνει , η ανεξαρτητοποίηση που πιστεύουν πως έχουν ξεκινήσει όταν βρίσκονται ήδη 800 χιλιόμετρα απο τους γονείς τους γκρεμίζεται όταν το τηλέφωνο στο πατρικό χτυπήσει ζητώντας την απαράμιλλη βοήθεια τους . Υπάρχουν βέβαια κ νέοι οι οποίοι εργάζονται ώστε να βγάζουν τα ‘’προς το ζην’’ αλλά κ εκείνοι παρά την αξιότιμη προσπάθεια τους δεν μπορούν να θεωρηθούν ανεξάρτητοι.
Οι νέοι σε αυτήν την ηλικία είναι ανεξάρτητοι μονάχα στο μυαλό , τα θέλω τους βαδίζουν δίπλα στα όνειρα τους κ προσπαθούν να χτίσουν το επιθυμητό σε αυτους προσωπικό μελλον .
Η κοινωνικοποίηση σε αυτήν την ηλικία παίρνει την μορφή ενός φιλελεύθερου αγώνα , προσπαθείς να επιβιώσεις στην πραγματική κοινωνία που πλέον σε αντιμετωπίζει ως έναν ενηλικιωμένο νεαρό/η αναλαμβάνωντας πλεόν την ευθύνη των πράξεων σου , αφήνωντας στο παρελθόν την άνετη αντιμετώπιση της όταν κ σε κοιτούσε λέγοντας ‘’ Άστον παιδάκι είναι, θα μάθει’’ .
Οι παρέες σε αυτήν την ηλικία συνήθως μεταμορφώνονται σε μακροχρόνιους δεσμούς φιλίας που πολλές φορές οδηγούνται σε σύσφιξη των σχέσεων με κάποιους πιο σημαντικούς δεσμούς (π.χ κουμπαριά ) .
Η κοινωνικοποίηση του ατόμου πλέον βρίσκεται στο αποκορυφωμά  της , έντονες παρέες , νέα άτομα εισχωρούν στην ζωή του ενήλικα, εκεί όμως πρέπει να χρησιμοποιήσει όλες τις εμπειρίες ζωής που είχε απορροφήσει όλα τα προηγούμενα χρόνια κατά την παιδική του ηλικία για να ενταχθεί στην κοινωνία με τον καλύτερο κ πιο ομαλό τρόπο , αλλά το κυριότερο να μπορεί να κάνει όσο το δυνατόν  καλύτερες επιλογές για τους ανθρώπους που θα πλαισιώνουν άμεσα κ  έμμεσα  τις πρώτες γραμμές της καθημερινή του ζωής.