Μεγάλα λόγια.

Τα σχέδια μου για την ζωή σε άλλους τα είχα εναποθέσει ,

ώσπου ένα πρωί , πήρα ένα μολύβι κ μια κολλά χαρτί

κ άρχισα τα όνειρα μου να αποτυπώνο πάνω εκεί .

Σαν παιδί άρχισα να ζωγραφίζω

γιατί το μυαλό μου με άσχημες εικόνες ποτέ δεν έμαθα να το γεμίζω ,

ελεύθερη η σκέψη μου κ οι εικόνες χιλιάδες ,

ότι αρνητικό καταστρεφόταν από τις συμπληγάδες ,

τις οποίες είχα τοποθετήσει κάπου ανάμεσα στην καρδιά κ το μυαλό

να μην ανέχεται η ψυχή ψέματα χιλιάδες ,

κ αν καμία φορά περάσει κάποιο από αυτό ,

σίγουρα θα ναι για καλό ,

γιατί στην ζωή δεν είναι δύσκολο να κάνεις τον έξυπνο αλλά τον χαζό ,

έτσι την τελευταία πινελιά πριν προλάβω να βάλω ,

γτ υπάρχει το ψέμα στην ζωή προσπάθησα να καταλάβω ,

ένα δάκρυ κύλησε δίχως να το προλάβω ,

ήταν το παράπονο για ότι είχα ακούσει από τους τόσους ανθρώπους ,

που έδειξαν να με αγαπούν,

μα στην ψυχή δεν είχαν τρόπους ,

πέφτωντας εκείνο κάτω στην γη ,

έτσι κ η υπόληψη μου για εκείνους είχε χαθεί .

Να βασίζομαι στα πόδια μου αποφάσισα

δεν δίστασα,

συνέχισα , σκόνταψα ,

μα εκτίμησα πιο πολλά ,

πλέον με τα λίγα κ αληθινά

έμαθε να ζει η καρδιά .