Οικογένεια.

Όταν κάποια στιγμή χαθώ,

σίγουρα θα μου λείψουν πολλά,

αλλά το πιο σημαντικό που θα λησμονήσω
θα ειναι των γονιών μου το χαμόγελο.

Εκείνοι ήταν δίπλα μου όταν πονούσα,
και αν χτυπούσα, εκεί ήταν για εμένα, αυτοί.

Με ένα απλό, αγνό, αγαθό χαμόγελο.

Το ίδιο σημαντικό είναι κ το χέρι του αδερφού μου,
το οποιό απλώνεται μερικές στιγμές

και με σηκώνει απο μια πιθανή κακοτοπιά,
αυτό το χέρι αξίζει για χειροφίλημα,
είναι εκείνο πουμε χαστουκίζει εκεί που οι άλλοι γελούν και με επεφημούν
για να μου δείξει ποιο είναι το σωστό,

για να μάθω να διαχωρίζω το καλό απο το κακό,
κάτι το οποίο είναι απλό αλλά παράλληλα και τόσο δύσκολο.

Η αδερφή μου είναι εδώ για εμένα με λόγια λυτά,
μερικές φορές παρεξηγημένα από την δική μου την

πλευρά αλλά πάντα αληθινά και βγαλμένα μέσα απο την καρδιά,
συμπληρώνει την δική μου τετράδα ΑΓΓΕΛΩΝ.!